Երբևէ այսպիսի հայացքով նայե՞լ եք Մասիսին։
Հենց այսպես պետք է նայել Մասիսին․ հայացքիդ մեջ պիտի լինի և կարոտ, և բերկրանք ու նվիրվածություն, և, իհարկե, սրբազան լեռան համեմատ սեփական չնչինության զգացում։
Բա հլը էն կնկա խոնարհ կեցվածքը տեսեք։
Այդպիսի կուսական անմեղությամբ միայն հարսներն էին կանգնում սկեսրայրի առաջ ու նամուսի գերդոզավորումից շառագունում։
Կարո ՎԱՐԴԱՆՅԱՆ